خروش تواروند ناآرام را رام کرد
دشت های خوزستان پایداری را
و کوه های کردستان استواری را
از تو وام دارند
از آن روز که هم آغوش با نارنجک
تانک دشمن را به خاک انداختی
تانک هیبتش را از دست داد
و جنگ تن با تانک مد شد
از شمشیر کلام تو در اسارات نیز زن بیگانه مصون نماند
ای سرمست شده از دعوت “ارجعی الی ربک”
از تو چه می توان گفت
که لبخند تو مرگ را نیز به تمسخر گرفته است
از تو چه می توان گفت ؟
جز این کلام مولا علی (ع):
“فی السماء معروفون و فی الارض مجهولون”
در آسمان آشنا و در زمین گمنام … ؛
نیشابور ـ 1370
بهانه اي براي گفتگو
اين وبلاگ پلي است به گذشته ها، بهانه اي است براي گفتگو با دوستان و فرصتي براي بازخواني تجربه ها. در دنياي امروز كه مشغله هاي سنگين ذهن و زندگي، فرصت ارتباط با دوستان را از ما گرفته، دنياي مجازي فضاي مناسبي براي جبران بخشي از اين فاصله هاست. اميدوارم ـ با همت شما دوستان ـ اين وبلاگ نيز چنين باشد.-
نوشته ها
کارنامه من