شعر گفتن را ـ به سبك قديمي ها ـ خيلي زود شروع كردم. تقريباً از حدود يازده سالگي، تحت تأثير هيجان هاي دوران پيروزي انقلاب اسلامي، شعرهايي با مضامين انقلاب و مذهبي مي سرودم. اين حال و هوا در زمان جنگ تحميلي تشديد شد و با پايان جنگ فروكش كرد. بخش عمده سروده هايم مربوط به سال هاي زندگي در خوابگاه دانشجويي است و آخرين شعرم مربوط به فروردين ماه 1370 است با عنوان بازگشت. نمونه هايي از اين سروده ها را در برگه هاي ضميمه مي آورم.
بهانه اي براي گفتگو
اين وبلاگ پلي است به گذشته ها، بهانه اي است براي گفتگو با دوستان و فرصتي براي بازخواني تجربه ها. در دنياي امروز كه مشغله هاي سنگين ذهن و زندگي، فرصت ارتباط با دوستان را از ما گرفته، دنياي مجازي فضاي مناسبي براي جبران بخشي از اين فاصله هاست. اميدوارم ـ با همت شما دوستان ـ اين وبلاگ نيز چنين باشد.-
نوشته ها
کارنامه من